Zaproszenie do Muzeum Augusta Zamoyskiego w Jabłoniu

Muzeum Augusta Zamoyskiego w Jabłoniu, poświęcone jednemu z najwybitniejszych rzeźbiarzy polskich, zmieniło właśnie siedzibę. Warto zaznaczyć tę małą, ale prężnie działającą instytucję, na mapie Państwa wakacyjnych wędrówek.

Strona internetowa Muzeum

Godziny otwarcia Muzeum: od wtorku do piątku w godz. 10.00 – 16.00; soboty i niedziele w godz. 12.00 – 18.00

Na zachętę zapraszamy na fotograficzną podróż po muzeum. 

Trochę historii…

W 1994 roku otworzono w Internacie Zespołu Szkół Rolniczych w Jabłoniu IZBĘ PAMIĘCI AUGUSTA ZAMOYSKIEGO. W 2011 roku otrzymała ona status samorządowego Muzeum Augusta Zamoyskiego. 23 maja bieżącego roku Muzeum zostało przeniesione do nowej siedziby – zabytkowego czworaka folwarcznego, który w ramach środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego został dostosowany do potrzeb Muzeum. Muzeum gromadzi pamiątki po Auguście Zamoyskim, wspomnienia osób pamiętających artystę, opracowania naukowe; jest organizatorem i współorganizatorem spotkań, konkursów, a także imprez nawiązujących do życia i twórczości Augusta Zamoyskiego.

Sylwetka Augusta Zamoyskiego

August Zamoyski, jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy polskich XX wieku, urodził się w Jabłoniu 28 czerwca 1893 roku. Dzieciństwo spędził na wsi. Tutaj przygotowywał się do dalszej nauki. Studia w Niemczech i Szwajcarii przerwał wybuch pierwszej wojny światowej. W 1914 r dostał się do niewoli niemieckiej, zachorował na cholerę, ale dzięki powiązaniom rodzinnym z dworem austro – węgierskim uniknął dalszego przebywania w obozie jenieckim. W 1917 roku ożenił się ze słynną tancerką Ritą Sacchetto. Zerwał kontakty z rodziną. Młodzi zamieszkali w Wiedniu, potem w Monachium, następnie przenieśli się do Zakopanego. Z wielkim hałasem wkroczył młody artysta do awangardy polskiej sztuki. Jego rzeźby formistyczne pokazane po raz pierwszy w Poznaniu wywołały skandal. Okres twórczości formistycznej to jedyny czas, kiedy działał w grupie, potem wybrał drogę samorealizacji. W 1924 roku rozstał się z Ritą  i wyjechał do Paryża, wynajął pracownię i zaczął wszystko od nowa. Staje się coraz bardziej popularny, Jego prace obecne są w wielu galeriach europejskich. Po śmierci Ojca Tomasza przejął majątek w Jabłoniu  i zaczął gospodarować. Gospodarował i rzeźbił. Zaczęła Go pociągać natura ze swym niezliczonym bogactwem form. Postanowił  sam przejść drogę historycznego rozwoju rzeźby. Uznał, że prawdziwa sztuka rzeźbienia to bezpośrednie kucie, po latach ciężkiej pracy stał się w tej metodzie mistrzem. Zaprzyjaźnił się z wieloma artystami i zapraszał ich do swego ukochanego Jabłonia gdzie planował otworzyć Dom Spotkań Artystów z całego świata. W Jabłoniu pozowały Mu do rzeźb sezonowe pracownice zza Buga Wierka i Nastka nazywane tu bandoskami. Pozowała mu także służąca Franka – właśnie ona stała się ulubioną modelką. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Brazylii, gdzie przebywał przez 15 lat. Prowadził szkołę rzeźby w Rio de Janeiro i Sao Paulo. W 1955 r. wrócił do Europy, zatrzymał się w Paryżu w zakonie O. Dominikanów. Po wielu zawodach osobistych zapragnął Zamoyski nowego oblicza swojej sztuki. Uwaga artysty skierowała się na wewnętrzne przeżycia ludzkie –  „dramat ludzkiego istnienia”. Kilka razy przyjeżdżał do Polski, odwiedzając również Jabłoń. Ostatnie lata spędził na południu Francji w Saint Clar de Riviere pod Tuluzą ze swoją żoną Heleną Peltier, wykładowcą filologii rosyjskiej na Uniwersytecie w Tuluzie. Zmarł 19 maja 1970 roku.